Historie

Sportvereniging Herkenbosch 1939

Vandaag de dag heeft de club de beschikking over een modern sportcomplex dat in 2004 in gebruik genomen werd. Het complex heet de Schoolkamp en ligt aan de Schaapsweg in Herkenbosch. Naast een prachtige kantine omvat het park drie wedstrijdvelden en een trainingsveld. Drie velden beschikken over verlichting, waarvan één over wedstrijdverlichting. Verder heeft het gebouw een jeugdhonk, een kinderspeelhoek, 8 kleedlokalen, 2 scheidsrechterslokalen, materiaalruimtes, garage en een riante kantine van waaruit je over de beide hoofdvelden kunt uitkijken.

Van dit mooie complex maken 5 seniorenteams, 1 veteranenteam en gemiddeld 12 jeugdteams gebruik. Daarnaast wordt het complex gebruikt voor activiteiten als de Dorps Zeskamp (2014) en het Kindervakantiewerk (2012 t/m 2016). Naast de veldteams heeft SVH’39 drie zaalteams die in competitieverband uitkomen. De thuiswedstrijden worden in de clubkleuren rood-wit gespeeld en de uitwedstrijden in geel-zwart tenues.

Sportpark ´de Schoolkamp´

Het ontstaan

De naam van de Herkenbosscher voetbalvereniging zou de indruk kunnen wekken dat het clubvoetbal er pas ontstaan is in het jaar 1939. Fout! Al veel eerder werd de edele volkssport in het dorp aan de Roer door enkele enthousiastelingen bedreven. Zo bestond er reeds in 1921 een club met de naam HVC en in 1922 vindt men in de archieven de naam Fortuna terug. Deze clubs speelden nog niet in competitieverband, maar namen ’s zomers deel aan zogenaamde seriewedstrijden in de regio. Beide clubs hadden hun speelveld aan de Stationsweg; HVC naast de huidige plantenhandel ’t Haldert en Fortuna op een terrein bij de parfumfabriek van H. Raab. Seriewedstrijden waren toernooien, waarbij ook persoonlijke wedstrijden werden georganiseerd. Zo had men vertrappen (de bal zo ver mogelijk wegschoppen), doeltrappen (in bepaalde vakken van het doel punten scoren) en hardlopen. Her en der in de omtrek vonden dergelijke ‘series’ plaats.

Voetbalclub Fortuna Herkenbosch (later ook wel bekend onder de naam ‘De Buizers’) in 1923. V.l.n.r. bovenste rij: Joost Cuypers, Graet Franssen, Piet van de Riet, Jozef Logger, Fried Hartgens, Frans Delissen en Frans Thevissen. Rij midden: Mathieu Franssen, Frans Franssen en Bair Louwarts. Voorste rij: Gerrit van Drunen, Lei Thevissen, Sef Delescen, Graet van Birgelen en Sjaak Heuts. Tenue: Blauw shirt en zwarte broek.

In het jaar 1927 ontstond dan de eerste officiële voetbalvereniging in Herkenbosch, welke in oktober van dat jaar onder de naam SCH werd ingeschreven bij de RKLVB (Roomsch Katholieke Limburgsche Voetbalbond), de Bond. Onder initiatief van mensen als Sjang van Cruchten, Harie Biermans, Sjeng Hilgers en Sjeng Minkenberg vond de oprichting plaats in het toenmalige verenigingslokaal Paulussen (thans Hubo Minkenberg). Het voetbalveld werd aangelegd aan de Zandstraat (Daelenbroekerweg), maar al gauw daarna aan de Koeweg (hoek tegenwoordige Keulsebaan/Meinweg). In het dorp werd aansluitend een geslaagde inzamelactie gehouden voor doelnetten, een bezit waarover nog lang niet alle voetbalclubs in de omtrek konden bogen. Dit was het bewijs dat de Herkenbosscher gemeenschap achter zijn voetbalclub stond. Het eerste jaar in de Bond verliep redelijk succesvol. De eerste officiële wedstrijd op 2 oktober 1927 eindigde tegen het gelijktijdig opgerichte SNA uit Montfort weliswaar in een 1-2 nederlaag, maar op het einde van de competitie bezetten de rood-witte zebra’s uit Herkenbosch een uitstekende derde plaats in de 2e klasse van de RKLVB.

Het tweede seizoen verliep voor SCH aanmerkelijk minder succesvol. Zowel in sportief als financieel opzicht kwam de vereniging in grote problemen. Na drie competitiewedstrijden in het seizoen 1928-1929 hadden de Herkenbosscher kickers nog geen enkel punt weten te verzamelen. Bovendien liep de financiele schuld bij de RKLVB zo hoog op dat deze uiteindelijk moest besluiten om SCH te royeren. Nu was dit in die tijd geen zeldzaamheid, getuige het feit dat samen met SCH nog zes verenigingen uit Limburg hetzelfde lot ondergingen.

Inmiddels was in Herkenbosch een tweede officiele voetbalclub opgericht, genaamd HSV. Deze was voortgekomen uit het oude Fortuna en speelde eveneens zijn wedstrijden aan de Koeweg. Deze club, gekleed in zwart shirt en zwarte broek, hield het aansluitend twee seizoenen vol, van 1928 tot 1930. De voetballers die aangesloten geweest waren bij het geroyeerde SCH bleven niet bij de pakken neerzitten en al in het seizoen 1929-1930 werd de vereniging heropgericht onder de naam ‘Herkenbosch’. Deze naamsverandering was noodzakelijk om van de schuld bij de Bond af te komen. De competitie verliep voor de nieuwe vereniging zeer gunstig en in de eindrangschikking behoefde men slechts één club (PVV) voor zich te dulden. Ook in de daaropvolgende jaren, waarbij de vereniging in 1931 van sportlocatie wisselde naar de Stationsweg tegenover huize van den Eijnden (tegenwoordig plantenhandel ’t Haldert), bleef Herkenbosch vechten voor het begeerde kampioenschap. Dat lukte nog niet in het eerste seizoen op het nieuw in gebruik genomen veld, waarbij wel noemenswaardig is dat op 27 december 1931 de grootste competitie-overwinning ooit door een Herkenbosscher standaardelftal werd behaald: tegen de reserves van MSC werd het 25-0!

Na een onfortuinlijk voorval in 1933, waarbij Herkenbosscher speler Harrie Biermans in een wedstrijd tegen VVM Maasbracht zijn been brak, nam de Bond een voor Herkenbosch niet te verkroppen besluit. Aanvankelijk besliste de Bond dat de gestaakte wedstrijd in Herkenbosch zou worden uitgespeeld, maar kwam op dit besluit terug. Hiertegen kwam Herkenbosch in het verweer en besloot om niet naar Maasbracht af te reizen. De RKLVB gaf de wedstrijd vervolgens met 5-0 gewonnen aan VVM, zodat deze vereniging met één punt voorsprong kampioen werd. Dit was voor Herkenbosch aanleiding om onmiddellijk uit deze bond te stappen en over te gaan naar een andere, niet geloofsgebonden voetbalbond, de LVB, in de volksmond ‘neutrale bond’ genoemd.

Tijdens de twee jaar dat men in deze bond speelde moesten de schier onvermoeibare voetballers verre reizen maken naar Weert, Venlo en Tegelen. Het vervoer gebeurde in een tot bus gepromoveerde vrachtauto van bestuurslid H. Heijligers of in de bierwagen van Fr. Engelen. Door de kieren en gaten van vooral dit laatste vervoermiddel kwam tijdens de reizen naar de opponenten niet alleen frisse landlucht naar binnen, maar ook via een ondeigdelijke uitlaat de verbrandingsgassen, zodat bij aankomst in den vreemde menige speler de vantevoren genoten middagmaaltijd in het weelderige helmgras zag verdwijnen! Dat de Herkenbosscher voetbalclub had besloten om over te gaan naar de LVB werd vooral door de plaatselijke geestelijkheid niet met gejuich begroet. Integendeel, deze ‘heidense’ daad werd streng veroordeeld en de Herkenbosscher bevolking werd vanaf de preekstoel aangeraden om niet meer naar de thuiswedsrijden aan de Stationsweg te gaan kijken. Uiteindelijk bezweken de voetballers voor de algemene opinie. Ook het verre reizen werd als steeds bezwaarlijker ondervonden. Aan het einde van het seizoen 1935-1936 kwam het steeds vaker voor dat Herkenbosch her en der niet kwam opdagen, hetgeen door de LVB uiteraard niet werd getolereerd en uiteindelijk royement tot gevolg had.

RKVV Sparta Herkenbosch, kampioen seizoen 1936-1937. V.l.n.r. Nelis Schmitz, Jan van Helden, Sjaek Slabbers, Wiel Deussen, Keub Roumen, Jan Lodewijks, Harie van Birgelen, Louis Claessen, Lei Biermans, Sef Biermans, Harie Biermans, Jeu Weeres, Naad Knoben en Frans Heemels. Tenue: rood shirt met witte ster en zwarte broek.

Toch vond menige voetballer al gauw een nieuw onderkomen in de op initiatief van pastoor Greijmans opgerichte RKVV ‘Sparta’, welke keurig aangemeld werd bij de RKLVB. Deze vereniging werd in het seizoen 1936-1937 met overmacht kampioen in de 2e klasse. Hierna werd Sparta ingedeeld in de 1e klasse met de teams DVV, Schilberg, RIA, Walburgia, DVO, Koningsbosch en Almania, maar merkwaardigerwijs is men nooit aan de competitie begonnen. Men vond waarschijnlijk andermaal dat de uitwedstrijden te ver verwijderd gespeeld moesten worden en zo zagen de Herkenbosscher kickers van verdere competitiedeelname af. In de Sportillustratie (het orgaan van de RKLVB) van 2 november 1937 kan men uiteindelijk lezen dat Sparta bedankt als lid.

Vervolgens was het twee jaar stil in Herkenbosch, als het gaat om de voetbalsport. Het bloed blijft echter kruipen waar het niet gaan kan en op intiatief van vooral Sjang van Cruchten, door de jaren heen de grote gangmaker van het Herkenbosscher voetbalgebeuren, werd in april 1939 de Roomskatholieke voetbalvereniging SVH opgericht. Ditmaal werd het geheel grondiger aangepakt, gezien het feit dat meteen ook een jeugdelftal voor de competitie werd ingeschreven. Deze jeugdwedstrijden werden ’s zondags om 17.00 uur (na het Lof van 15.00 uur), terwijl de wedstrijden van het ‘eerste’ vóór deze belangrijke kerkdienst (n.l. om 13.00 uur) aanvingen. In het blad ‘De Sportillustratie’ van de RKLVB werden in de dagen vaker voetbalverenigingen gewaarschuwd voor het feit dat spelers na een gespeelde wedstrijd niet op tijd in het Lof aanwezig waren. SVH werd ingedeeld in de 2e klasse van de RKLVB.

Tussen 1939 en 1961 wisselende successen zich af met teleurstellingen. Ook de plek waar men speelde wisselde vaak. Speelde men in 1939 nog een terrein aan de Hammerstraat achter huize Engelen (‘de Sjaep’), vervolgens was men verhuisd naar de ‘Koezoep’, om uiteindelijk via de ‘Zandjberg’ (langs de huidige Daelenbroekweg) in 1953 terecht te komen in de ‘Bakoul’ (nabij het huidige zwembad Elfenmeer). Over al deze verhuizingen en de veelal wisselende clubkleuren volgt een apart artikel.

Pas in mei 1961 kreeg SVH uiteindelijk de naam waaronder tot op heden gevoetbald wordt: SVH’39.

Bron: Jos Heemels en Erik van Cann